Σύγχρονες Μυροφόρες ...

Κατά καιρούς υπήρξαν προσωπικότητες θαυμαστές καθόλα που η ζωή και η δράση τους διαλαλεί κάτι το υπέροχο και υπερκόσμιο. Μεταξύ αυτών διακρίνονται και οι Μυροφόρες.

Ευλαβείς γυναίκες από τη Γαλιλαία. Αφιερωμένες στο να υπηρετούν πιστά θεό και άνθρωπο.

«Αγάπην διαπύρως έχουσαν προς τον Χριστόν» επί αιώνες τώρα συγκινούν, εμπνέουν, διδάσκουν. Η Εκκλησία μας τις έχει κατατάξει μεταξύ των Αγίων. Τις τιμά κάθε μία χωριστά, αλλά και όλες μαζί την Τρίτη Κυριακή μετά το Πάσχα.

Ευλαβικές ψυχές οι Μυροφόρες. Όλα τα παραμέρισαν και αφοσιώθηκαν ολόψυχα στον Κύριο. «Ηκολούθουν Αυτώ, συνακολουθήσασαι και κατακολουθήσασαι Διακόνουν Αυτώ…»

Τον συνόδευαν, αλλά και τον υπηρετούσαν ,μάλιστα από τα δικά τους υπάρχοντα. Δεν αφήκαν τα πάντα μόνο για χάριν του Χριστού, αλλά Του πρόσφεραν και τα πάντα!!!

Όμως οι << θεόφρονες του Κυρίου μαθήτριες>> ακολουθούν τον Κύριό τους, όχι μόνο όταν συναρπάζει τα πλήθη, αλλά και στην πορεία Του προς το μαρτύριο, ώσπου και παραμένουν εκεί, κάτω από το Σταυρό Του, όρθιες κ πονεμένες, αιώνιο υπόδειγμα αγάπης και βαθιάς αφοσίωσης στον Κύριο. Πονεμένες αλλά αλύγιστες.

Όταν η ψυχή δοθεί στο Θεό με ειλικρίνεια τότε δεν μπορεί να τον εγκαταλείψει ποτέ!

Ειστήκεσαν μας λέγουν οι Ευαγγελιστές. Στέκονται όρθιες και εμπνέουν και εμάς να στεκόμαστε όρθιοι μέσα στη γενική φθορά των πάντων. Να στήνουμε την ψυχή μας κόντρα στον άνεμο κρατώντας τα υψηλά ιδανικά που άλλοι εγκαταλείπουν.

Μας δίνουν το παράδειγμα να μην λιποψυχούμε ούτε να τα χάνουμε αντικρίζοντας σταυρωμένη την Αλήθεια, όπως πολλοί που στην πρώτη δοκιμασία ζητάνε εσπευσμένα νέες ιδέες και νέους αρχηγούς!

Οι Μυροφόρες λοιπόν με την καρδιά «διάπυρη από αγάπη» στέκονται παρά τω Σταυρώ του Ιησού και για έναν άλλο λόγο. Για να παρηγορήσουν τη γλυκιά μάνα του Χριστού, την Παναγία μας, η οποία «ετέτρωτο την καρδία πικρώς».

Οι μανάδες πάντοτε βρίσκονται στο σταυρό των παιδιών τους. Όμως δεν είναι δυνατόν πάντα να στέκει δίπλα μας η μάνα. Και είναι αναγκαίο να βρεθούν και άλλοι, για να μοιραστούν την οδύνη του σταυρού μας. Και αυτοί που είναι πρόθυμοι να συμπάσχουν μαζί μας είναι εκείνοι που έχουν τη στοργή και την αγάπη των Μυροφόρων.

Όμως να μη μας τρομάζει ο σταυρός μας . Ο θεός της αγάπης πάντα θα μας στέλνει μυροφόρους και μυροφόρες να μας στηρίζουν και να μας βοηθούν.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Σταυρός έγινε το μέσον με το οποίο εισήλθε ο πρώτος πολίτης στη Βασιλεία του Θεού, όπως οι περισσότεροι ερμηνευτές των γραφών το πιστεύουν.

«Σοι λέγω αλήθεια ότι σήμερον μετ’ εμού είσαι εν τω Παραδείσω» είπε ο Κύριος στον ένα ληστή, πάνω στο σταυρό.

Ο Παράδεισος είναι η αγάπη του Θεού. Γνωρίζουμε ότι ο χαρακτήρας του Θεού Πατέρα μας είναι στοργή, αγάπη συμπαράσταση και συγχωρητικότης.

Αυτό τον χαρακτήρα της αγάπης έχουν οι Μυροφόρες και θέλουν να μεταδώσουν το αγαθό αυτό, την αγάπη αυτή και στους άλλους συνανθρώπους τους και ιδιαιτέρως στον γλυκό και αγαπημένο τους Κύριο.

Η διαδρομή βέβαια των Μυροφόρων δεν σταματάει κάτω από το Σταυρό, τη θλίψη και το θρήνο, αλλά συνεχίζεται και στον Τάφο του Κυρίου έως ότου φθάνει και στην ένδοξη Ανάστασή Του, στη χαρά και την μακαριότητα καθώς τον αντικρίζουνε αναστημένο!

Διά τούτο πολύ σωστά το τροπάριο της Εκκλησίας μας λέει: «Των μυροφόρων τον θρήνον μετέβαλες και τοις σοις Αποστόλοις κηρύττειν επέταξας». Εδώ φαίνεται η μεγάλη εξουσία και η δύναμη του Κυρίου μας, ώστε το θρήνο τους να τον μεταβάλει σε χαρά.

Ποιος είναι εκείνος, ο οποίος θα πλησιάσει το Θεό να τον γνωρίσει και δεν θα γεμίσει από χαρά και αγαλλίαση και δεν θα μεταβληθούν οι θλίψεις του σε χαρά και αγαλλίαση; Ναι, αυτό ένιωσαν οι μυροφόρες και αυτό νιώθει κάθε άνθρωπος ο οποίος θα μπει μέσα στο σχέδιο του λυτρωμού του Σωτήρος Χριστού.

«Τοις Αποστόλοις κηρύττειν επέταξας». Και έδωσες διαταγή και εντολή στους Αποστόλους σου, μας λέει το τροπάριο, να κηρύττουν εις ολόκληρο τον κόσμο, σ’ ολόκληρη την οικουμένη, εις όλη την υφήλιο. Ότι «ηγέρθης Χριστέ ο Θεός παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος».

Αυτό είναι το χριστιανικό κήρυγμα, ότι ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών, ότι ανέστη σωματικώς. Οι Μυροφόρες ακούν τον άγγελο που τους λέει : <<Ιησού τον εσταυρωμένον ζητείτε ηγέρθη ουκ έστιν ώδε, ηγέρθη γαρ καθώς είπε >> και τρέχουν να αναγγείλουν το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού στους Αποστόλους και διά μέσου των Αποστόλων σε ολόκληρο τον κόσμο. Και ενώ οι μυροφόρες τρέχουν προς τους αποστόλους, ο Κύριος θέλοντας να τις κάνει να χαρούν ακόμα πιο πολύ εμφανίζεται ενώπιόν τους και τους λέει: «χαίρετε!» και «αναγγείλατε στους αδελφούς μου να απέλθουν στην Γαλιλαία και εκεί θα με δουν.»

Το διαχρονικό «χαίρετε» του Κυρίου μας, ειπωμένο για τους ανθρώπους όλων των γενεών, παραμένει ανεφάρμοστο μέχρις ότου η ανθρωπότης συναντήσει τον Αναστημένο Ιησού. Και για να τον συναντήσει πρέπει κάποιος να της το αναγγείλει. Οι Μυροφόρες είχαν την τιμή να είναι οι πρώτες ευαγγελίστριες της Αναστάσεως Χριστού!

Σαν άλλες μυροφόρες ας μεταφέρουμε το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως του Κυρίου μας, δείχνοντας την αμέριστη συμπόνια μας, παρηγορώντας και παρέχοντας κάθε δυνατή βοήθεια στους συνανθρώπους μας . Πολύ ορθώς εγράφη ότι «όταν σκέφτεσαι λουλούδια, συχνά τα κάνεις και ανθίζουν» και «Μίλα για τους αγγέλους και θ’ ακούσεις χωρίς άλλο το φτερούγισμά τους».

Να είμαστε βέβαιοι ότι ακολουθώντας την πορεία των Μυροφόρων θα συναντήσουμε σαν σύγχρονες Μυροφόρες τον αναστημένο Κύριο και θα τον ακούσουμε με τη γλυκιά φωνή Του να μας λέει: «Χαίρετε»!

Εύχομαι σε όλους και όλες, σύγχρονους Μυροφόρους και Μυροφόρες καλή αντάμωση με τον Ζώντα Θεό, τον γλυκό Ιησού!!!

Γένοιτο – Γένοιτο, Αμήν!